زاغكي قالب پنير خريد/
به ذوق به شاخه اي پريد./
شاخه اي كه بود در راهي/
كنارش نشسته روباهي/
رو بهك به شوق زياد/
رو به زاغ نمود با دلشاد/
وصف نمود از قد و بالا/
چاخان پي چاخان حالا/
زاغ پنير پنهان كرد /
به جان چنين پيمان كرد/ .
كه گر دهي يم ناني /
زين پنير نيز مهماني/
روبهك به دل گريست./
كه امروزجاي حقه بازي نيست./
زاغ هم شده هوشيار/
هركسي بود همي بيدار/
دام بر گرفت و دويد /
فكر ديگر به سرش رسيد/
كه كند علاج تنبلي با كار/
روبهك جست از پي پندار/
في البداهه منصور مقدم /